Ponad 2200 lat temu królewski doradca wyjaśnił znaczenie spożywania zbóż swemu władcy, mawiając :
"Król rządzi dla dobra swych poddanych, a rolnictwo jest podstawą egzystencji".
Zgodnie z tym poglądem ziarno było nie tylko kwestią najwyższej wagi, ale również kwestią strategiczną w przyszłości kraju. Ponadto chińscy przodkowie widzieli swe państwo jako glebę, a jej społeczeństwo było ojczyzną zbóż. W rolnictwie społeczeństwo, ziemia i zboże to symbol państwa.
Już od epoki antycznej odżywianie się było bardzo istotne, zarówno na dworze królewskim jak i w narodzie. Niestety w tej epoce technika produkcji zbóż jest jeszcze bardzo zacofana i niewystarczająca. Przez cały rok lud jest w ciągłym poszukiwaniu jedzenia, problematyczne jest jego zdobycie podczas nieurodzaju lub licznych powodzi i katastrof naturalnych.
Pięć ziaren, które spożywali chińscy przodkowie to ryż, proso, pszenica, jęczmień i owies, a do przysmaku należała również soja.
Wraz z rozwojem technik rolniczych uprawa ryżu i prosa wzrosła stając się synonimem upraw zbożowych. Inne rodzaje zboża uznawane za drugorzędne stanowiły jednak bazę żywnościową dla ludu. Za przykład pierwszorzędowych zbóż może nam posłużyć żółte proso, podawane na stole wyłącznie dla wyjątkowych gości. Nie wszyscy jednak mieli dostęp do odżywiania się ziarnami zbóż. Wieśniacy zaspakajali swój głód, podczas letnich miesięcy zbierając w lesie dzikie owoce lub uprawiając warzywa.
W Średniowieczu spożycie mięsa to przede wszystkim mięso wołowe, za nim w kolejce ustawia się baranie i wieprzowe. No i na stole królewskim pojawiają się cenne pokarmy mięsne przygotowane z tych trzech zwierzęcych istot. Warto wspomnieć, że mięso uznawano za luksusowy produkt spożywczy. Chłopi jedli je rzadko, jedynie podczas wyjątkowych uroczystości. Słynny Mencjusz (372-289 p.n.e.) powiedział, że tylko osoba 70 letnia może spożywać mięso. I pewno miał rację, gdyż jego nadmiar powoduje wiele chorób i dolegliwości. Według obrzędów religijnych mięso składano również w ofiarze bogom podobnie jak zboże.
Cesarz był uważany za "Syna Niebios", zachowywał on porządek na ziemii poprzez połączenie z niebiańskim organem. Aby okazać Niebu swój szacunek, cesarz składał ofiary w Świątyni Nieba,. Były to fiary ''zbożowe'' i ''zwierzęce''. Odprawiał modły prosząc o urodzaj w nadchodzącym roku, tutaj też prosił bogów o rady w sprawach państwowych.
C.D.N.
