Tyle było już o nim napisane, że nie ma sensu się powtarzać. Opiszę odmiennie tego wszystkim znanego człowieka. A załączone zdjęcia uzupełnią moją notkę.
Mao Ze Dong urodził się w 1893 roku w Shao Shan, niedaleko stolicy prowincji Hun Nan – Chang Sha, pochodził z biednej rodziny rolniczej. Ojciec wcześnie wstępuje do armii, dzięki czemu rodzinie nadaje to majętnego szczebelka w hierarchii społecznej. W malutkiej rodzinnej mieścinie, Mao uczęszcza do szkoły Nan Nan. Mam okazję być w tej szkole, gdzie na ścianach, na parterze, w jednej z klas powieszone są stare fotografie z tamtych lat szkolnych.
Klęska głodowa powoduje powstanie społeczne w rodzinnej prowincji, którego obserwatorem jest młodzieniec. Stłumione powstanie przez mandżurskiego gubernatora i ekzekucje jego wodzicieli głęboko poruszają 16-letniego Mao. Oczywiście nie jest on jeszcze rewolucjonistą, ale odczuwa, że jego kraj potrzebuje reform społecznych.
Mao opuszcza swoje rodzinne strony i rozpoczyna naukę w Chang Sha, tutaj obijają się o jego uszy skryte idee Sun Yat- Sen’a .
Po otrzymaniu dyplomu Szkoły nr 1, w 1918 roku udaje się do Pekinu, gdzie pracuje jako pomocnik bibliotekarza przy Uniwersytecie.
W Pekinie poznaje przyszłych współzałożycieli KPCh. Powracając do Chang Sha coraz aktywniej oddaje się polityce komunistycznej, będąc redaktorem studenckiego ‘’Przeglądu Xiang’’. Od 1920 roku jako marksista zaczyna organizować ruch robotniczy, finalizując w 1921 w Shanghai’u powstanie KPCh. W masach rolniczych widzi prawdziwą siłę rewolucji.
Dzisiaj dom jego narodzin przekształcił się w muzeum, to tutaj z całych Chin przyjeżdzają masowo wycieczki, z najbardziej odległych wiosek, ludność wiejska nadal darzy Wielkiego Sternika sentymentem. Domek – lepianka ulokował się nad niewielkim zbiornikiem wodnym, pod słomianą strzechą jest tutejszym ‘’sanktuarium’’.
Zachowały się w nim naczynia kuchenne, drewniane meble, zdjęcia rodziców i młodszego wcześnie zmarłego brata Mao Ze Tan. Koło domu mała zagroda dla domowych zwierząt. Zdjęć w środku nie można robić, ale podstępnie przekomarzam młodą strażniczkę i udaje mi się odwrócić jej uwagę. (cicho sza!)
Na wzgórzu, koło małego lasku, znajduje się grób rodziców Mao Ze Dong’a, zawsze okwieciony przez miejscową ludność i odwiedzających okolice.
Inny hołd złożony przez lokalne władze to Muzeum towarzysza Mao, gdzie fotografie innych rewolucjonistów, są świadkami odległej epoki.
Ogromna statua z brązu Wielkiego Sternika ulokowała się na honorowym miejscu
A obok na kamiennej bryle ornamenty kaligraficzne samego Jiang Ze Min
Okolice rodzinnych włości Mao są malownicze, z dala wyłania się Szczyt Shao, o stożkowatej formie - miejsce również związane z kultem przewiodniczącego Mao.
Postać Mao nadal wzbudza wiele polemik. Jego rodzinne życie, zamiłowanie do młodych panien, jego intymne związki i małżeńskie zdrady, nieślubne potomstwo - to tematy podatne do dyskusji. Rewolucja Kulturalna miesza się z upodobaniem do poezji i kaligrafii. ‘’Długi Marsz’’ , ‘’wielki skok na przód’’, klęska głodowa i ten pamiętny dzień 1 października 1949.
Tylko jedyny raz udaje się za granicę Chin, w 1957 roku do Moskwy. Spotkanie z Nixonem w Pekinie otwiera nową erę w stosunkach bilateralnych.''Wódz'' potrafił egzystować bez otaczającego go podziwu i aplauzu.
Mao Ze Dong ze swą czerwoną książeczką w ręku naszkicował swój XX wiek.
