. . .
"Na kogo mnie poszczuł, tego gryzłam” – czyli mniej znana historia
Mao Ze Dong przez większą część swego życia "główkował" nad swym krajem, miał również swe rodzinne życie, zwłaszcza to powiązane z czwartą żoną Jiang Qing.
Jiang Qing zmarła w 1991 roku, padła własną ofiarą swej samobójczej śmierci. Jest ona najbardziej znienawidzoną osobą w historii Chin przez naród chinski i członków KPCh. Oskarżona wraz z trzema innymi oprawcami (Zhang Chun Qiao, Yao Wen Yuan i Wang Hong Wen), została aresztowana miesiąc po śmierci swego męża. Dzięki sławie i stabilności przewodniczącego Mao na politycznym krześle, uniknęła publicznej krytyki i ekspedycyjnej śmierci za czasów panowania wodza Chin.
Dumna, pyszna, zarozumiała, próżna i podła chciała wznieść się na najwyższy szczebel hierarchii społecznej i stać się znaną. Zanim została żoną "Wielkiego Sternika" próbowała swego miernego talentu w karierze aktorskiej.
Lang Ping w Shang Hai'u
Ciemne szczegóły jej aktorstwa w Shanghai’u w latach 1930, spiski, układy przekupcze i oszczerstwa nawet swych przyjaciół sprawiły, że stała się znienawidzona. Aktorskiej kariery nie zrobiła, ale wspięła się na szczyt sławy.
Nie wahając się utrzymywać bliskie stosunki z wysoką rangą polityków zostanie uwięziona, ale szybko zwolniona, najwyraźniej za wsparciem kilku towarzyszy z komunistycznej grupy, do której wcześniej przystąpiła.
Ci, którzy znali szczegóły jej mrocznego postępowania nie uchronili się od jej okrutnych rąk. Wyjątkiem był jej pierwszy mąż Tang Na, mieszkający w Paryżu od 1952 roku.
Tang Na urodził się w 1914 roku, dość znany w Shanghai’u lat 1930 jako krytyk filmowy i reżyser teatralny oraz aktor filmowy. Lan Ping (Niebieskie Jabłuszko) – dawne nazwisko i imię Jiang Qing, urodzonej również w 1914 roku, podrzędnej aktorki z Shanghai’u – "zakochuje się" we wpływowym mężczyźnie. W 1936 roku nad brzegiem słynnego i romantycznego jeziora w Hang Zhou biorą ślub. Po trzech miesiącach Lan Ping opuszcza męża. Odtąd wzloty i upadki wchodzą na scenę. Tang Na usiłuje popełnić dwa razy samobójstwo, ku ironii swego losu jest jednak dwukrotnie szczęśliwie uratowany.
W 1938 roku, Lan Ping udaje się do Yan An,
gdzie wysłany na front Tang Na pełni funkcję dziennikarza, przemieszczając się na polach walki. W 1947 roku Tang Na w obawie przed prześladowaniem swej ex-małżonki schrania się w Hong Kongu. W 1948 roku ku ogólnemu zaskoczeniu Tang Na przedstawia swą kandydaturę na stanowisko dzienikarza jako specjalnego wysłannika do ONZ do Nowego Yorku.
Jakie są przyczyny tejdecyzji ?
Nowa znajomość i nowa miłość. Wybranką jego serca jest Anna (Chen Ren Qiong) dziennikarka, którą poślubia w 1953 roku w Paryżu. Wspólnie otwierają w "mieście świateł" w XV dzielnicy chińska restaurację "Niebiański Most", istniejąca do dziś. Restauracja zwie się dzisiaj "Le Sawadee" i serwuje wspaniałe menu tym razem z Tailandii. Tang Na nigdy nie powrócił do Chin, zmarł w Paryżu w 1988 roku.
Okrutny charakter Jiang Qing jest potępiany i krytykowany na początku jej romansu z Mao przez współpracowników komunistycznego lidera Chin. Za jej sprawą Mao rozwodzi się z poprzednią (trzecią) żoną He Zi Zhen, która w najtrudniejszych chwilach była jego podporą i przyczyniła się do jego fenomenalnego wzlotu.
W 1939 roku Lan Ping staje się panią Mao Ze Dong. Warunki małżeństwa były podyktowane przez członków KPCh. Mao miał obiecać, że poślubiona nowa żona występująca w roli Jiang Qing pod żadnym pozorem nie będzie uczestniczyć w posiedzeniach i nie będzie miała wpływu na politykę kraju.
Rzeczywistość okazała się jednak odmienną. "Dama" czeka przez 10 lat w cieniu męża, zanim zostaną jej powierzone w 1950 roku funkcje na stanowisku członka w resorcie filmowym. Sam Mao o nie się ubiega, a ci którzy śmią nie akceptować takiej decyzji surowo płacą swym życiem podczas Rewolucji Kulturalnej. Mao dając pewne korzyści żonie chciał aby nie zwracała uwagi na jego liczne podboje wśród płci pięknej, zwłaszcza tej wyjątkowo młodej i dziewiczej. Taki układ nie miał ożywiać skłonności do intryg małżeńskich u Jiang Qing.
"Wielki Sternik posunął" się nawet wysłać swą kłopotliwą żonę do Związku Radzieckiego, oficjalnie na kurację nowotworową. Po niepowodzeniu "wielkiego skoku naprzód" zakończonego głodem i ruiną gospodarki, Mao potrzebuje wsparcia swej żony, dlatego powierza jej rolę stworzenia kilku projektów w dziedzinie sztuki.
I odtąd, od początku tego burzliwego okresu dla Chin, Jiang Qing znajduje się w czołówce, regulując swe osobiste zemsty jak i te swego męża. Tysiące osób uznanych za wrogie, "czerwona cesarzowa" prowadzi "na gilotynę". Z prawie cichej myszy staje się osobą bardzo wpływową na rządy w Chinach, a oślepiony Mao pod jej wpływem popełnia nieodwracalne błędy.
Po śmierci Mao, w 1976 roku nie ulega wątpliwości, że była ona świadomą, że jej dni są policzone. Z powodu jej okrutnych działań rosnąca nienawiść wśród elity rządowej i narodu jest przyczyną aresztowania Jiang Qing w nocy z 6 na 7 października 1976 roku. Ze względu na reputację Jiang Qing, władze chińskie nie mogą przeprowadzić szybkiego procesu, powołują więc specjalny sąd, który analizować będzie od listopada 1980 do stycznia 1981 roku zbrodnie popełnione przez wdowę i jej współoprawców podczas Rewolucji Kulturalnej. W swojej ostatniej roli Jiang Qing pojawia się przed 36 sędziami na 600 osobowej widowni. Życie jej było pokazem podobnie jak ten proces już wcześniej zdefiniowany przez Deng Xiao Pinga.
Zostaje skazana na karę śmierci w pokazowym procesie trwającym rok. Wyraźnie na to wskazuje, że przywódcy chińscy chcieli zamknąć kartę historii.
Oskarżona o spisek, również winna pośredniemu i bezpośredniemu spowodowaniu śmierci setek tysięcy ludzi, Jiang Qing nie czuje ksztyny żalu i skruchy. Wprost przeciwnie obraźliwie pluje swymi słowami oskarżycieli, zwąc się "psem Mao Ze Dong’a". Jej kara w zawieszeniu na dwa lata zamienia się na dożywocie. Wkrótce ze względów zdrowotnych zostaje umieszczona w areszcie domowym. Tam też w łazience popełnia samobójstwo wieszając się...
Władze dopiero po dwóch latach ogłoszą tę wiadomość w obawie przed paniką. Nie przeszkadza to jednak wielu Chińczykom świętować śmierć krwawej tyranki.
Dzisiaj większość Chińczyków "pogodziła" się z okrucieństwem tej kobiety, nie akceptując jednak wad jej osobowości i charakteru, nie zapominając o tylu tysiącach zgonów.
Diabeł w kobiecym ciele – to ona, bez szacunku dla ludzkości z wielką determinacją chciała dostać główną rolę bohaterki w niefikcyjnym filmie o ludzkości.
„Nigdy nie zapominajmy, że uroda jest mniej istotna od władzy”
