Piłka nożna jest jednym z ulubionych sportów chińskich widzów. Są oni jej zagorzałymi wielbicielami, ale chińskie drużyny wciąż mają duże trudności w uzyskaniu miejsca w światowej renomie. Obiektywnie istnieje wiele powodów, dla których chińska piłka nożna jest uważana przez specjalistów jako"zła".
Chińska drużyna piłki nożnej中国国家足球队(Zhōngguó Guójiā Zúqiú Duì) występuje pod egidą Chińskiej Federacji Piłki Nożnej stworzonej w 1924 roku, do FIFA dołączyła w 1931 roku. Pierwszy mecz rozegrany został 1/02/1941 z Filipinami i zakończył się remisem 0:0. Największe zwycięstwo datuje się z 26/01/2000 z Guam 19:0, a największa porażka z Brazylią 11/09/2012, 0:8
Tylko jedyny raz w 2002 roku drużyna chińska uczestniczyła w Mundialu.
Natomiast osiągała dobre rezultaty w mistrzostwach Azji, plasując się w 2005 i 2010 roku na pierwszym miejscu. W Pucharze Wschodniej Azji uczestniczyła w finale w 1984 r. i 2004 r. W 2014 roku trenerem drużyny narodowej jest Francuz Alain Perrin.
Jakie są przyczyny tej porażki gry w piłce nożnej?
Jak mawia jeden z mych Miłych Czytelników:
„ Chińska słabość w piłce jest zagadkowa”
Przede wszystkim chaotyczna organizacja wysuwa się na pierwsze miejsce niepowodzeń graczy tego sportu. Chińska ekipa przeszła kilka niezrównoważonych i nieprzygotowanych reform. Stąd więc wynika prawdziwy problem, tak twierdzą specjaliści, za którymi powtarzam tę opinię.
Walory chińskiej gry zasadniczo jest trudno kwestionować, zespół znany jest z wysokiej słabości i braków utalentowanych graczy. Nieobecność prawdziwej szkoły piłki nożnej, jak również brak wykwalifikowanej kadry szkoleniowej jest w dużej mierze częścią niepowodzeń. Jest zatem normalne, że utworzenie chińskiego zespołu narodowego jest w tarapatach.
Młode nabytki są corocznie rozpaczliwie nieliczne, nie tylko kształcenie jest znikome, ale również przeszkoleni sportowcy nie są motywowani aby pnąć się wyżej.
System publiczny stopniowo podupada. Z jednej strony Chiny aspirują do lśniącej przyszłości w piłce nożnej, a z drugiej strony szkolenie jest niewystarczające.
Aktualnie jest więcej klubów w prywatnych szkołach, w samym Shanghai’u jest skupionych około 25 drużyn.
Powstaje inny problem, szkoły prywatne są bardzo drogie i ofiarowują słabą jakość szkolenia w piłce nożnej. Stąd publiczny sektor nauczania jest w stanie ofiarować bardziej kompetentną sekcję piłki nożnej. Właśnie tutaj powinna się rozwijać przyszła drużyna chińska.
Powtarzające się skandale przyćmiły reputację drużny narodowej, stając się jej czarną kartą. Wśród nich męska drużyna, której renoma została podważona przez ich brutalną grę.
Liczne nieprawidłości jak zażywanie środków dopingujących przyćmiły sławę drużyny. W Chinach był to pierwszy przypadek tego pokroju, który wyszedł na jaw w lutym 2004 roku. Wówczas międzynarodowi eksperci skrytykowali Chiny za stosowanie zbyt pobłaźliwych kar. Skandale korupcyjne splamiły dobre imię Chin w piłce nożnej. Szacuje się, że wiele osób wysoko postawionych maczało ręce w oszustwach.
Codziennie będąc w kontakcie z mymi chińskimi przyjaciółmi niezaprzeczalnie mogę rzec, że Chiny mają prawdziwych zagorzałych wielbicieli tego sportu...
Rozpacz chińskich fanów jest ogromna.
