zhongguo zhongguo
423
BLOG

Spotkanie w górach

zhongguo zhongguo Rozmaitości Obserwuj notkę 6

 

 image

„Srebrne igły sosny szukają światła

Jej konary zamieszkują skałę

Wiją się w sojuszu nieba z ziemią

Trójstronna tajemnica

Łączy i daje w prezencie cień w królestwie wędrowca. "

 

                                                               - anonimowy wiersz taoistycznego mnicha

        

 

  Nadzwyczajny podróżnik i zagorzały obserwator człowieka, piękna przyrody i otaczającego nas świata – francuski fotograf Marc Riboud - jest jednym z pierwszych Europejczyków, który udaje się w 1957 roku do Państwa Środka. Podczas  swych nieskończonych podróży do Chin jego ukochana „Leica” staje się świadkiem ówczesnego życia. Fotograf posiada zdolność uchwycania ulotnych chwil życia. Fotografia jest dla niego manią, wirusem, jest odruchem i smakiem życia, którym się cieszy w każdej przemijającej sekundzie.

   Na niniejszej stronie obok kilku słów o barwnym i ciekawym miejscu, które dzisiaj przedstawiam, pragnę podzielić się zdjęciami jego autorstwa wykonanymi w Żółtych Górach.

   Huangshan (黄山) -  to pasmo górskie w południowej prowincji Anhui  leżącej we wschodnich Chinach. Obszar ten znany jest ze swojego niesamowitego piękna opierającego się na niezwykłych kształtach granitowych szczytów, z wijących się iglastych drzew i puswystych chmur często otaczających góry. Okolica ta obfituje w gorące źródła w naturalnych basenach oraz źródła wód mineralnych. Gorące źródła przez cały rok zachowują stałą temperaturę o 45°C.


   Te mityczne góry ulegają bezkońcowej metamorfozie wraz z podmuchem wiatru i obecnymi mlecznymi mgłami.

                                    

 image

   Czasami zrozpaczeni artyści pragnący utrwalić na ryżowym papierze otaczające ich piękno przyrody czekają długo na uprzywilejowaną chwilę. Malują tematy tradycynego chińskiego malarstwa zwanego

Shānshuǐ山水 *góra-woda    image     

 

Nazwa gór  powstała na cześć legendarnego cesarza Chin zwanego „Żółtym Cesarzem – Huang di  i zarazem mitycznego przodka Chińczyków, dominujących Han.

Legenda głosi, że góry Huang Shan były miejscem, z którego Żółty Cesarz wzniósł się do nieba. Według innego żródła, „kształtował on w tych górach swój charakter, doskonalił miksturę nieśmiertelności i dał górom swoje imię”.

Pasmo gór było niedostępne i mało znane przez długi okres czasu. Od  747 roku zaczęto się interesować tym regionem. Stąd też to miejsce upodobali sobie tradycyjni chińscy malarze często je odwiedzając. Powstało też tu wiele świątyń.

 

                          image

                          Nazwę „Huang shan” pierwszy raz użył  chiński poeta Li Bai.

Jedna z legend mawia, że wielki poeta z dynastii Tang pewnej nocy śniąc recytował wiersze. W śnie tym, kołysany podmuchem wiatru, przywędrował w góry zamieszkane przez nieśmiertelników. Zobaczył wokół siebie morze chmur, kwiatów i zielonych drzew. Nagle wyłonił się z nieba pędzel malujący morze chmur. Li Bai się zadumał rzecząc:

 "Gdybym miał tak duży pędzel, to chciałbym malować piękno świata, ziemia służyłaby za kamień pisarski, woda spływająca ze strumieni górskich  za tusz, błękitne niebo za papier.Jak byłoby pięknie"

 

                                image

   Szczyty górskie znajdują się powyżej poziomu chmur, co pozwala narodzić się  licznym wspaniałym efektom wizualnym. Imponujące morze chmur (云海, yun hǎi) i światło Buddy (佛光: fo guang) są zjawiskami wzrokowymi przyciągającymi oczy wielu turystów do tego regioniu.

Światło Buddy pojawia się tylko dwa razy w miesiącu, jest tym zjawiskiem optycznym, w którym ukazuje się barwny pierścień wokół cienia obserwującego w tle chmury lub mgły.

image

   Huangshan kołyszą wiele szczytów, z których 77 przekracza 1000 metrów. Trzy najwyższe z nich to:

  • Szczyt Lotosu (Lianhua Fēng 莲花 峰) o 1864 m npm
  • Szczyt Światła (Guangming dǐng 光明顶 ) o 1840 m npm
  • Szczyt Stolicy Nieba (Tiandu Fēng 天都峰) o 1829 m npm
     

Cały obszar górski rozciąga się na 154 km² i od 1990 roku znajduje się na światowej liście dziedzictwa UNESCO.

                              image

     Roślinność obszaru zmienia się z wysokością; poniżej 1100 m stanowi  umiarkowany las, do 1800 m jest lasem liściastym, a jeszcze wyżej bogatym miejscem w roślinność alpejską i drzewa sosnowe z drobną niską roślinnością. Roślinność jest zróżnicowana, istnieją gatunki mszaków chińskich typowych dla  tego  regioniu oraz ½ gatunków paproci.

  Huangshan znane są z przepięknych wschodów słońca, z wijących się sosen poszukujących światło i chmur „opierających się” na szczytach gór.

                                                image

     

               Są tutaj uprawiane dwa bardzo znane rodzaje zielonych herbat :

 *Huángshān máofēng (黄山毛峰)  powszechnie uważanej za najlepszą w Chinach w kategorii herbaty zwanej Mao Feng (bogatej w pąki), która produkowana jest na wysokości od 300 do 800 metrów. Jest ona jedną  z dziesięciu najbardziej znanych herbat chińskich. W herbacie tej dominują  świeże aromaty roślinne i mineralne, którym towarzyszą akcenty jodu i kasztanowca.  Zbierany jest tylko pierwszy listek wraz z pąkiem herbaty. Tłoczone ręcznie listki nie są odłączone od pączka. Specjaliści mawiają, że całość przybiera formę jaskółczego języka .

                                   image

*  i  Huánghuā yún jiàn (黄花云建) zbierana na bardzo dużych wysokościach, podobnych do tych co Huángshān máofēng. Jest zbierana toszeczkę później i pochodzi ze wzgórz mniej osłonecznionych.

 

 Dobra rada, gdy już najdziesz się w Huangshan, to koniecznie nie przegap budzących się rano gór !

   Najlepiej jest przechadzać się cały dzień w górach, pod wieczór dotrzeć przed zachodem słońca do hotelu i o świcie wyjść na wczesną przechadzkę aby obserwować jak przebudzają się góry w morzu chmur.

 

 image   image

zhongguo
O mnie zhongguo

CHINY - to moja pasja i powołanie. KRAJ, w którym jest najwięcej ludzi do polubienia. JĘZYK, HISTORIA, KULTURA, TRADYCJA ... wszystko mnie interesuje. Wśród moich podróży po Chinach losy wiodą mnie tam gdzie jest zawsze coś do odkrycia </&lt NAGRODA ''za systematyczną prezentację kultury chińskiej i budowanie mostów pomiędzy narodem chińskim i polskim'' (2012 rok)"

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Rozmaitości