Gdy miała 15 miesięcy mała Chen znalazła się pod opieką dziadków w prowincji Shaanxi. Rodzice dziewczynki wsiedli do pociągu, który zawiózł ich na południe Chin. W Kantonie znaleźli pracę ...
W ciągu 7 lat mała Chen tylko 4 razy widziała swą mamę i 3 razy swego tatę.
Dziadek mawia:
„mamy tylko 2,4 mu ziemii(1mu = 0,06ha). Coroczne zbiory przynoszą nam dochody w granicach 3000 yuanów” (co stanowi +- 1700 zł).
Ziemi mało, dlatego dziewczynka nie musi pomagać dziadkom w jej uprawie i ma więcej czasu aby poświęcić się tylko nauce.
Dziadkowie dziewczynki obydwoje mają po 65 lat i są jeszcze w stanie uprawiać tak małe poletko. Jej rodzice zdecydowali więc, że powinni opuścić wioskę, aby zwiększyć dochody rodziny. Regularnie wysyłają sporą część swego wynagrodzenia rodzicom opiekującym się córką.
Podobnie jak większość uczniów dziewczynka sama codziennie udaje się do szkoły podstawowej w Dong Dajian.
Pierwsza lekcja rozpoczyna się o godzinie 8°° , w południe jest przerwa. W szkole nie ma stołówki, a więc mała uczennica powraca do dziadków aby wspólnie zjeść z nimi obiad. Babcia przygotowała ryż z wieprzowiną, marynowane jarzyny i ulubione dziewczynki małe bułeczki na parze.
W klasie Chen jest 40 uczniów. Chiński (lektura i pismo) oraz matematyka są ulubionymi przedmiotami małej uczennicy. Oprócz podstawowych przedmiotów, nauczyciel jest odpowiedzialny za naukę muzyki i polityki. Wydawać nam się to może za zaskakujące aby nauczać politykę tak małym uczniom. Inny nauczyciel prowadzi lekcje z wychowania fizycznego. Ekwipunek jest bardzo skromny, 1 piłka do koszykówki na 200 uczniów.
Wioska liczy sobie 2000 mieszkańców, sporo z nich w wieku od 16 do 45 lat ją opuściło. Część pracuje w fabrykach na południowo-zachodnim terytorium, inni na budowlach przy konstrukcjach domów i wielkich centrów handlowych.
Taka sytuacja nie należy do wyjątkowej i w regionach wiejskich jest codziennością. Od najbliższego miasteczka wioska znajduje się o 15 minut jazdy rowerem.
Mała dziewczynka chce kiedyś zostać nauczycielką i nauczać wiejskie dzieci. Dziadkowie jednak mają odmienne ambicje. Chen uczy się pilniem, plasuje się w czwórce najlepszych uczniów w swej klasie.
Babcia i dziadek widzą więc swą wnuczkę jako studentkę na uniwersytecie i po otrzymaniu dyplomu pracującą w wielkim mieście, gdzie jest łatwiej przyjdzie jej żyć.
W Chinach system edukacyjny jest podobny do innych krajów. „Wejściem” na studia jest tzw. gaokao (matura), tylko 1 na 4 licealistów stanie się studentem wyższych uczelni.
Dawniej wraz z reformą ekonomiczną rząd zmniejszył fundusze o około 3% przeznaczone na edukację. Koszty pokryte przez rodziców się zwiększyły. Stąd aby im sprostać większość młodych rodziców emigruje do wielkich miast w poszukiwaniu pracy i lepszych warunków materialnych.
Wsie się wyludniają ... Część mieszkańców już nie powraca do rodzinnych stron. Na wsiach pozostają starsi, schorowani i spracowani dziadkowie, mający pod opieką małe wnuki pozostawione przez rodziców.
Od 2006 roku sytuacja w wioskach uległa zmianie. Rząd wprowadził bezpłatną naukę w wiejskich szkołach. Decyzja ta jest ważna, szczególnie dla biednych rodzin, takich rodzin jak rodzina naszej małej pilnej uczennicy.
Kierownictwo lokalnych miejskich administracji jest zobowiązane zapewnić nauczanie dzieciom migrujących robotników, nawet wtedy gdy nie posiadają oni hukou(zezwolenie na pobyt).
Rozstanie dziewczynki z rodzicami jest dużym wyrzeczeniem dla rodziców. Aby sfinansować naukę córki i poprawić byt starzejących się dziadków opuścili oni rodzinny dom. Kiedy sporadycznie powracają do domu są obcy dla dziewczynki, nie są przyzwyczajeni opiekować się swą progeniturą, obserwują jak dziadkowie ją myją, ubierają i pomagają odrabiać lekcje.
Być może, że mała Chen wkrótce będzie miała braciszka lub siostrzyczkę, którzy dołączą do 23 milionów „ pozostawionych dzieci” pod opieką dziadków.
