Miejsce to jest moim ulubionym muzeum.
Zwie się Muzeum Guimet lub jak kto woli Narodowym Muzeum Sztuki Azji w Paryżu.
Tutaj od wielu lat moje stopy wydrążyły swe ścieżki. Odkąd pamiętam, podczas studiów w paryskim Instytucie Języków Orientalnych, moja fascynacja Chinami miała również swe korzenie w tym wspaniałym miejscu. Tutaj narodziło się moje oczarowanie sztuką azjatycką, w szczególności zaś chińską.
Słynne muzem powstało z inicjatywy przemysłowca Emila Guimet (1836-1918) rodem z Lyonu. Dzięki swym podróżom do Egiptu, Grecji, Japonii, Chin i Indii oraz podróży dookoła świata, zapalony eurydyta zebrał ogromne zbory sztuki, które przedstawił publice w 1879 roku w Lyonie.
W późniejszych latach Emil Guimet specjalizował się w sztuce azjatyckiej i za sprawą obfitych finansów przeniósł zbiory do otwatego w 1889 roku muzeum w Paryżu. Obecnie jest to największy zbiór sztuki azjatyckiej poza granicami Azji. Muzeum uplasowało się na trzech piętrach, na parterze i w podziemiach we wspaniałej budowli znajdującej się przy placu Iéna w bogatej XVI paryskiej dzielnicy.
W latach 1996-2001przedsięwzięto ogromne prace modernizacyjne w muzem. Obszerny program remontu Muzeum Guimet powstał w 1993 roku i został zrealizowany w latach 1996 – 2001. Celem było dokonanie założonej idei przez Emila Guimet - stworzyć wielkie centrum wiedzy cywilizacji azjatyckiej w samym sercu Europy.
Muzeum Guimet doświadczyło kompletną restrukturyzację swoich wewnętrznych przestrzeni od czasu jego powstania. Główni architekci i cały zespół dali dostęp naturalnemu światłu w przezentowanych galeriach o powierzchni 5500m2. Duże przestrzenie pozwalają odwiedzającym lepiej zrozumieć relacje i różnice między różnymi tradycjami artystycznymi Azji oraz zapewnić przyjemną wizytę w przestonnych salach.
Podczas naszej przechadzki zatrzymamy się głównie w domenie chińskich kolekcji. Niestety zwiedzanie całej przestrzeni muzeum nie jest możliwe z racji przeogromnego dziedzictwa arcydzieł.
Chińskie kolekcje obejmują około 20.000 eksponatów stanowiacych 7000 lat chińskiej sztuki, od jej początków aż do XX wieku.
Obszar archeologiczny otwierają neolityczne żadelity, ceramika, brązy, kolekcje monet i laka.
Przecudowne gliniane okazy pochodzące z dynastii Tang, przedstawiają kobiece figurki, są nimi tancerki i damy dworu:
Do innych arcydzieł tej epoki należy trzykolorowa porcelana zwana sancai, zazwyczaj przedstawiająca konie, wielbłądy, kupców Jedwabnego Szlaku i figurki grobowe.
figurki składane w grobowcach
Figurki w odcieniach brązu, zieleni, żółci, błękitu i bieli, których barwy scalają się jedna w drugą tworzą efekt zeszklenia.
W rozległych salach ulokowały się kurioza z porcelany pochodzące od najdawniejszych czasów poprzez kolejne dynastie aż do współczesnej epoki.
Wspaniałe celadony (od których pochodzi seledynowy kolor) z dynastii Song o szarawo – zielonym szkliwie z obszerną gamą zielonych odcieni są delikatnymi rarytasami dla oka koneserów:
Zachwycająco prezentują się cudeńka słynnej niebiesko – białej porcelany z okresu Qing:
Podczas panowania Qing wyroby z porcelany były „eksportowane” do Europy. Prekursorem był cesarz Kangxi, który ofiarowywał prezenty z porcelany obcym władcom. Następnie wywóz porcelany wzrósł, co zapoczątkowało pojawienie się kształtów i wzorów w stylu zachodnim. Słynne porcelany z Kantonu z XVII wieku były wypalane w wielu kolorach w cesarskich piecach w stolicy porcelany Jingdezhen.
Tradycyjne chińskie meble są wspaniale ukazane poprzez kolekcję o wysokiej wartości estetycznej.
Liczne świadectwa przywołują tradycyjne chińskie religie. Zintegrowany buddyzm w chińskiej kulturze od I w.n.e. może się poszczycić wspaniałymi posągami Bouddy:
Nieopisane piękności bogini miłosierdzia, litości i płodności Guaying ukazują główną kobiecą postać bodhisattwy. Poza Guanyin, wszyscy inni bodhisattwowie w chińskim panteonie są przedstawiani jako mężczyźni. Guaying w chińskim synkretyzmie religijnym pełni podobną rolę co Maryja w katolicyzmie:
Zbiór malarstwa chińskiego szczyci się prawdziwymi arcydziełami. Wśród nich znajduje się oczywiście tradycyjne malarstwo na wiszących zwojach. Do jednych z najpiękniejszych arcydzieł zaliczam obraz malarza z dynastii Qing Wang Hui. Wykonane tuszem na papierze dzieło „Jasny wieczór w zaszronionym lesie”, pochodzi z końca XVII wieku:
W Chinach, wiszące zwoje są związane z literaturą i tekstami spisanymi na bambusowych lub drewnianych sztabkach. Obok namalowanych pejzaży za przewodnią notę służy temu typowi malarstwa chińskie pismo, które jest jednym z najstarszych pism na świecie. Jest to jedyny rodzaj pisma nadal utrzymany do dzisiaj.
Pierwsze zwoje były zawieszane na początku historii Chin i były związane z jedwabnymi transparentami. Pierwsze długie zwisające zwoje z malowidłami sięgają dynastii Han (206 pne - 220 ne). Odnaleziono je w grobach w Mawangdui w prowincji Hunnan.
Począwszy od dynastii Tang (618-907), zwoje są wykonane według ustalonych reguł, które są niezmienne do dzisiejszego dnia. Na początku panowania dynastii Song (960-1279), malarstwo na zwojach jest przystosowane do stylu artystów i zachowuje nadany rozmiar i proporcje.
Malarze przedstawiają swoje umiejętności, ukazując apoteozę przyrody w obrazach zwanych山水, góra-woda. Termin ten przywołuje piękno krajobrazu w stylu literackim i obrazowym. Malarstwo to pojawiło się w IV wieku, rozwijając się podczas X, XI, XII stulecia, poprzez Pięć Dynastii i dynastię Song. Jest główną formą malarstwa przedstawianą przez miłośników literatury i mandarynów, którzy znaleźli gniazdo dla swych działań w artystycznym malarstwie. Malarstwo to posłużyło za przykład do naśladowania w kompozycji chińskich ogrodów.
Nasza wycieczka wśród sal muzem dobiega końca. Zbyt wiele jest ciekawości, eksponatów i ksiąg do zobaczenia.
W najpiękniejszym i moim ulubionym muzem sztuki azjatyckiej zwiedzający może poczuć się wspaniale, skosztować azjatyckie kulinarne dania w tutejszej restauracji, obejrzeć w audytorium filmy lub uczestniczyć w koncertach muzyki i spektaklach tanecznych, poczytać stare księgi i najnowsze wydania azjatyckich autorów w bogatej bibliotece.
I szczególnie być widzem przecudownie bogatych wystaw. Jest to wyjątkowe miejsce i wyjątkowo życzliwy personel!
Ilekroć tam przebywam, czuję się jak w domu!
Krótko – wspaniałe miejsce, do którego gorąco zapraszam !
